மனிதனின் அறியாமை இருளைப் போக்கி, அறிவுக் கண்களைத் திறந்து வைக்கும் ஆசிரியப் பணியின் சிறப்பை உணர்ந்து பழமையும் பெருமையும் வாய்ந்த அவினாசிலிங்கம் மகளிருக்கான மனையியல் மற்றும் உயர்கல்வி நிறுவனத்தின் துணைவேந்தர்.

• பூ.ச.கோ. கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியின் முதல் பெண் முதல்வர் என்கிற பெரிமைக்குரியவர்

• Education Panel of C11-உறுப்பினர்

• Indian Champer of Commerce-ன் சிறப்பு அழைப்பாளர்

• அமெரிக்காவின் Toledo-வின் மதிப்பு மிக்க குடியுரிமை (Honorary Citizen) விருது பெற்றவர்

• உயர் கல்விக்கான இந்திய அரசாங்கத்தின் திட்டக்குழுவின் உறுப்பினர்

• பல்கலைக்கழக மானியக் குழு வழங்கும் NAAC சான்றிதழ்கள் வழங்கும் அமைப்பின் ஒருங்கிணைப்பாளர் மற்றும் தலைவராக பதினெட்டுக்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்களில் பணியாற்றுபவர்,

• பல்வேறு கல்லூரிகளில் பல்கலைக் கழகத்தின் பிரதிநிதி (University Representative)

• ஐக்கிய நாடுகள் உணவு மற்றும் ஊட்டச் சத்து கமிட்டியின் உறுப்பினர் என்று பன்முகத் தன்மையுடன் விளங்குபவரும், கையளவு திறமை இருந்தாலே பெருமை பேசிக்கொள்ளும் ஆட்களுக்கு மத்தியில் கடலளவு திறமைகொண்டு ஆற்றல்மிகு மாணவ சமுதாயத்தை எல்லோரும் போற்றும் வண்ணம் உருவாக்குதையே குறிக்கோளாகக் கொண்டவருமான திருமதி ஷீலா இராமச்சந்திரன் அவர்களை,

டாக்டர் செந்தில் நடேசன், ஆசிரியர் டாக்டர் க. கலைச்செல்வி, திரு. கே. நாகராஜ் அவர்களுடன் ஒரு இனிமையான மாலைப்பொழுதில் சந்தித்தபோது, “சிறந்த ஆசிரியர்கள் என்பவர்கள் செயலுக்கும் சொல்லுக்கும் இடையிலான இடைவெளியைக் குறைப்பவர்களாக இருக்கும்போதுதான் அப்பணியில் போற்றப்படுபவர்களாக உயர்கிறார்கள் என்றார். இனி அவருடன் நாம்…

கல்வியாளர்கள் நிறைந்த குடும்பத்தில் பிறந்த நீங்கள் உங்கள் குடும்பத்தை எப்படிப்பார்க்கிறீர்கள்?எங்களுடைய குடும்பத்தை நான் ஒரு பல்கலைக்கழகமாகத்தான் பார்க்கிறேன். என் தாத்தாவின் அப்பா இந்தியா, பாகிஸ்தான் பிரிவினைக்கு முந்தைய இந்தியாவின் இராணுவத்தில் பொறியாளராக இருந்தவர். எனது தாத்தா மனித நேயமிக்க பணிகளில் முதன்மையான பணியான மருத்துவத்தில் மருத்துவராக இருந்தவர். எனது அப்பா உலகின் மிகப்பெரிய நெட்வொர்க்கான இந்திய இரயில்வேயில் பணியாற்றியவர். எனது தந்தையின் சகோதரர்களில் ஒருவர் மருத்துவராகவும், ஒருவர் பொறியாளராகவும், ஒருவர் வழக்கறிஞராகவும் இருந்தவர். இப்படிப்பட்ட கூட்டுக்குடும்பத்தில் இரட்டை சகோதரிகள் என்று அழைக்கப்படும் நகரங்களில் ஒன்றான செகந்திராபாத்தில் 1956ம் ஆண்டு பிறந்தேன். பல்வேறு ஊர்களில் வளர்ந்தேன்.

ஒவ்வொரு ஊராக பெற்றோர்கள் குடியமர்ந்தபோது உங்கள் பள்ளி வாழ்க்கை பாதிப்பிற்கு உள்ளானதா?இல்லை. வாழ்க்கையில் சில சம்பவங்களுக்கும், சில நினைவுகளுக்கும் வயதாவதே இல்லை. அப்படித்தான் சக்கரமாகச் சுழன்ற என் பள்ளிப் பருவத்து நினைவுகள். எனது தந்தை இந்திய ரயில்வேயில் பணியாற்றியதால் பணி மாறுதல் காரணமாக தொடர்ந்து ஒரே இடத்தில் இருந்தது இல்லை. அதனால் நான் இந்தியாவெங்கும் பயணம் செய்திருக்கிறேன். அதன் காரணமாக எனது பள்ளிக் கல்வியை இந்தியாவின் பல பகுதிகளில் பயின்றிருக்கிறேன். பள்ளிக்கல்வியைச் சென்னை, ஜான்சி, மும்பை, லக்னோ, ஜபல்பூர் உள்ளிட்ட 7 ஊர்களில் பயின்றேன். இதன் பலன் இந்தியாவை நன்கு உணர முடிந்தது.

நான் பள்ளிக்கல்வியைக் கற்கும்போது இப்பொழுது இருப்பதைப் போல் தமிழ்நாடு இல்லை. அப்பொழுது கர்நாடகம், ஆந்திரப்பிரதேசம் ஆகியவற்றுடன் உள்ளடக்கிய சென்னை மாகாணம் என்றே அழைக்கப்பட்டது. அதுவும் வட இந்தியாவிற்கு சென்றுவிட்டால் தென் இந்தியாவில் இருந்து செல்பவர்கள் எல்லோரும் ‘மதராசி’ என்றே அழைக்கப்பட்டனர். நான் பள்ளிக்கல்வியைக் கற்கும்போது இப்பொழுது இருப்பதைப் போல வட்டார வேறுபாடுகள் எதுவும் இன்றி ஒற்றுமையாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் ஒரு குழுவாகவும் வாழ்ந்தோம். இன்றும் அத்தகைய நாட்கள் என் நினைவுகளில் நிழலாடுகிறது.

தொடர்ந்து ஒரே பள்ளியில் கல்வியைக் கற்கக்கூடிய வாய்ப்பு இல்லாததால் பல்வேறு மாநிலங்களில், பல்வேறு நிலைகளில் பயின்றது உங்களுக்கு எத்தகைய அனுபவத்தைத் தந்தது?

எனது தந்தை ஒரு வருடம் ஜெர்மனியில் பணியாற்றியபோது நான் எனது பாட்டியின் மேற்பார்வையில் சென்னையில் பயின்று கொண்டிருந்தேன். அப்போது எனது தந்தைக்கு லக்னோவிற்கு பணிமாறுதல் கிடைத்தது. விளைவு நானும் எனது கல்வியை லக்னோவிற்கு மாற்றிச் செல்ல வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. தேர்வு நெருங்கிக் கொண்டிருக்கும் காலத்தில் லக்னோவில் சீனியர் கேம்பிரிட்ஜ் பள்ளியில் சேர்ந்தபோது ஜனவரி மாதம். மார்ச் மாதத்தில் இறுதித் தேர்வு எழுதவேண்டிய சூழல்.
சென்னையில் பயின்ற பாடங்களுக்கும், லக்னோவில் பயிற்றுவிக்கப்படும் பாடங்களுக்கும் நிறைய வேறுபாடுகள். குறிப்பாக இயற்பியல், வேதியியல் மற்றும் ஆங்கிலப் பாடங்கள் முற்றிலுமாக வேறுவிதமாக இருந்தது. இருந்தபோதும் விரைவாக அதற்குள் ஒன்றி படித்து தேர்ச்சி பெற்றேன். இப்படி என் வாழ்க்கையில் எத்தனையோ நெருக்கடிகள் வந்தபோதும் மகிழ்ச்சியாக அதை ஏற்றுக்கொண்டேன். மாற்றங்களை ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவமே வாழ்க்கையில் நல்ல மாறுதல்களைத் தரும் என்பதை பின்பு உணர்ந்தேன்.

நினைவுகள் நினைவுச் சின்னங்களாக மனதில் பதிந்துவிடும் காலம் இளமைக்காலம். அத்தகைய காலகட்டத்தில் தங்களின் ஆழ்மனதில் பதிந்து இன்றும் நிலைத்திருக்கும் நினைவாக நீங்கள் சொல்ல விரும்புவது?

எனது இளைய வயது விருப்பம் மருத்துவம் அல்லது உளவியல் பாடமாக இருந்தது. ஆனால் இரண்டும் தேர்வு செய்யமுடியாதபடி ஆகிவிட்டது. அப்போது 11ம் வகுப்பு, பி.யூ.சி.க்கு இணையாக கருதப்பட்டது. மருத்துவப்படிப்புக்கு நேரடியாக 11ம் வகுப்பிற்குப் பின்னர் சேராமல், ஏதாவது ஒரு இளங்கலைப் படிப்பை படித்துவிட்டு மருத்துவத்திற்குச் செல்லலாம் என்ற என் தந்தையின் வழிகாட்டுதல் படி சென்னையில் பி.எஸ்.சி. விலங்கியல் படித்தேன். ஓராண்டு நிறைவில் கோவைக்கு எனது தந்தைக்குப் பணி மாறுதல். அதனால் எனது எஞ்சிய இரண்டு வருட இளங்கலைப் படிப்பை கோவை நிர்மலா மகளிர் கல்லூரியில் பயின்று முடித்தேன்.
அடுத்து மருத்துவத்தைப் படிக்க வேண்டும் என்ற என் கனவை நனவாக்கும்பொருட்டு மருத்துவத்திற்கு விண்ணப்பித்தேன். அந்தக் காலகட்டத்தில் நேர்முகத்தேர்வின் வாயிலாகவே மாணவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். நான் நேர்முகத் தேர்வுக்குச் சென்ற இடத்தில் எனது உறவினர்தான் நேர்முகத் தேர்வுக் கமிட்டியின் சேர்மனாக இருந்தார். துரதிஸ்டவசமாக எனக்கு மருத்துவம் கிடைக்கவில்லை. அந்த சமயத்தில் எங்கள் குடும்பம் சென்னைக்கு இரயிலில் சென்று கொண்டிருந்தபோது என் வாழ்க்கையில் மாற்றத்தை தோற்றுவித்த சம்பவம் நடந்தது. ஆம், அவினாசிலிங்கம் பல்கலைக்கழகத்தின் வேந்தரான இராஜம்மாள் தேவதாஸ் அவர்களைச் சந்திக்கும் பேறு பெற்றேன்.
அப்போது எனது அம்மாதான் அவர்களிடம் நான் மருத்துவம் படிக்க விண்ணப்பித்ததையும், அது நிராகரிக்கப்பட்டதையும் கூறி மருத்துவத்திற்கு இணையான ஒரு படிப்பை படிப்பதற்கு எது சிறந்தது என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அம்மா அவர்கள் எங்கள் கல்லூரியில் அதற்கு இணையான முதுகலை உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து (M.Sc. Food and Nutrition) பாடப்பிரிவு இருக்கிறது. எனவே, எங்கள் கல்லூரியில் சேர்ந்து பயிலலாம் என்று அழைப்பு விடுத்தார்கள்.
இளங்கலையில் பி.எஸ்.சி. விலங்கியல் படித்த நான், எப்படி எம்.எஸ்.சி. நியூட்ரிசன் படிக்க முடியும் என்று அம்மா அவர்களிடம் கேட்டபொழுதுதான், ஓராண்டு பட்டையப் படிப்பாக அவினாசிலிங்கம் கல்லூரியில் உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து பாடம் கற்பிக்கப்படுவதையும், அதில் தேர்ச்சி பெற்றால் எம்.எஸ்.சி. உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து பிரிவில் சேர்ந்து படிக்க தகுதி பெற்றுவிடலாம் என்றும் கூறினார்கள். அம்மா அவர்கள் வழிகாட்டுதலில் 1976-77ல் ஓராண்டு பட்டையப் படிப்பையும், 1977-79 முடிய முதுகலைப் படிப்பையும் படித்து முடித்தேன்.
நான் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றவுடன் சென்னை சென்றுவிட்டேன். ஒருநாள் ‘அம்மா’ இராஜம்மாள் தேவதாஸ் அவர்கள் என்னை அழைத்து தங்கள் கல்லூரியில் ஐக்கிய நாடுகளின் சிறுவர் நிதியம் (United Nation Children’s Fund – UNICEF) அமைப்பின் வாயிலாக உணவு மற்றும் சுகாதார வசதிகள் வழங்கும் நோக்கத்தைப் பரவலாக்கும் முயற்சியில் இணைந்து பணியாற்ற அழைத்தார்கள். இரண்டு ஆண்டுகள் அப்பணியில் என்னை இணைத்துக் கொண்டேன்.

சேவை என்று கருதப்படும் பணிகள் பல இருந்தாலும் அவை அனைத்துக்கும் முதன்மையானதாகச் சிறப்பித்துப் போற்றப்படும் ஆசிரியப்பணி குறித்து?

எந்த ஒரு பணியும் அதைச் சார்ந்த மக்களுக்கும், சமுதாயத்திற்கும் மட்டுமே தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடிய வலிமை படைத்திருக்கும். ஆனால் ஆசிரியப் பணியின் தாக்கம் தலைமுறை தாண்டியது. நாட்டின் நிலையையே, சமுதாயத்தின் சரித்திரத்தையே மாற்றிவிடும் வல்லமை கொண்டது. காரணம் ஆசிரியப்பணி உற்பத்தி செய்வதும், உருவாக்குவதும் அவற்றின் பொருட்களை அல்ல, நாட்டின் உயிர்நாடிகள், சிந்திக்கும் சான்றோர்களை என்று நன்கு உணர்ந்தே பணியாற்றுகிறேன்.

P.S.G. கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியில் உங்களின் சேவை குறித்து?

பூ.ச.கோ. (P.S.G.) கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியில் புதிதாக உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து துறை ஆரம்பிக்கப்பட்டதையும், அதற்கு வேலை வாய்ப்பகத்தின் மூலம் ஆட்கள் தேர்வு நடக்கிறது என்பதையும் எனது நண்பர்கள் மூலமாக அறிந்தேன்.
வேலைவாய்ப்பு அனுவலகத்தில் சீனியாரிட்டி லிஸ்டில் நான் நண்பர்களை விட சீனியர் என்றாலும் எனக்கு அழைப்பு அனுப்பப்படவில்லை. ஆனாலும் நானும் எனது தோழிகளுடன் நேர்முகத்தேர்வுக்குச் சென்றேன். காலை முதல் மாலை வரை இருந்தும் என்னை அழைக்கவில்லை. நேர்முகத்தேர்வில் கலந்துகொண்டு வந்த எனது தோழிகள், “இந்தப் பணி நிரந்தரமற்றது என்றும், பட்டியல் இனத்தவருக்கு (Scheduled Caste) உரிய பதவி என்றும், அவர்கள் கிடைக்காத பட்சத்தில் தான் பொதுப் பிரிவினருக்குக் கிடைக்கும் என்றார்கள்”. நேர்முகத்தேர்வில் கலந்து கொண்டவர்கள் தங்கள் விருப்பத்தினைத் தெரிவிக்காமலேயே சென்று விட்டனர்.
சிறிதுநேரம் சென்ற பின்னர் நானே நேரடியாகச் சென்று பி.எஸ்.ஜி. நிர்வாகத்தினைக் கேட்டபோது, என்னைப் பற்றி அவர்கள் முன்னரே நன்கு அறிந்திருந்ததும், என்னுடைய முகவரி சென்னை என்றிருந்ததால் அவர்கள் எனக்கு அழைப்பு அனுப்பவில்லை என்பதையும் அறிந்தேன். இறுதியில் அவர்கள் சில நிபந்தனைகளுடன் என்னைத் தேர்வு செய்தார்கள். பி.எஸ்.ஜி. கல்லூரியில் புதிதாக தொடங்கப்பட்ட உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து (Food and Nutrition) படிப்பின் துறைத்தலைவராகச் சேர்ந்தேன். அந்தக் காலகட்டத்தில் படித்த மாணவர்களில் பெரும்பாலானோர் அமுல் (Amul) நிறுவனத்திலும், நெஸ்ட்லே (Nestley) நிறுவனத்திலும், பிலிப்பைன்ஸ் போன்ற தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகள் பலவற்றிலும் பணியாற்ற தேர்வு செய்யப்பட்டனர் என்பது இன்றும் எனக்கு மகிழ்ச்சி தரக்கூடிய செய்தியாகும்.

ஆசிரியர்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் எத்தகைய உறவுப்பாலம் வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?

மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம் என்று போற்றிப் பாராட்டியுள்ளனர். தாய்க்கும், தந்தைக்கும் பின்னே குருவாகிய ஆசிரியர்கள் என்று உணர்ந்து, தாயின் வழியாக குருவிடம் ஒப்படைக்கப்படுகிறோம். அந்த ஆசிரியர் தாயும் தந்தையும் அளிக்க முடியாத அறிவையும், ஆற்றலையும் கற்றுத்தந்து, தெய்வத்தை உணர வைக்கின்றனர். அத்தகைய ஆசிரியர்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் ஒரு தெய்வீகமான உறவு எப்போதும் இருக்க வேண்டும்.
ஆசிரியர்கள் என்பவர்கள் மாணவர்களுக்குத் தேவையான வசதிகளையும், வாய்ப்புகளையும் ஏற்படுத்தித் தருபவர்களாக இருக்க வேண்டும் (“Teachers are Facilitators”) என்பதே என் கருத்து.
எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் ஆண்டு முழுவதும் தங்களுக்கு அறிவூட்டப்படுவதற்காகவே நேரத்தையும், உழைப்பையும் அர்ப்பணித்த ஆசிரியர்களை மாணவர்கள் போற்றி வணங்கிய காலகட்டம் இன்னும் இருப்பதை உணர முடிகிறது. உலகின் எங்கேயோ ஒரு நாட்டிற்குச் சென்றாலும் அங்கே ஒரு மாணவர் வந்து வணங்குவதைக் காணும் போது ஏற்படும் மகிழ்ச்சியை உணர்த்த வார்த்தைகளே இல்லை.

ஆசிரியர் என்பவர் தொடர்ந்து தங்களைப் புதுப்பித்துக்கொள்ள பல நூல்களை படித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். நீங்களும் அதிகம் படிப்பவர் என்று அறிவோம், உங்களைப் பாதித்த அல்லது நீங்கள் விரும்பிப் படிக்கும் நூல்களைப் பற்றி?

மனிதனை மேம்படுத்தும் கருத்துகள் உள்ள புத்தகம், ஆளுமைத்திறனை வளர்க்கும் புத்தகம், தனி மனித ஒழுக்கத்தை எடுத்துக்கூறும் புத்தகம், தனிமனிதனின் தன்னம்பிக்கையைத் தூண்டும் புத்தகம் என்று தேடித்தேடிப் படிக்கும் பழக்கமுண்டு.

ஓர் ஆசிரியராக, “வளரும் இளம் தலைமுறைக்கு’ தாங்கள் கூற விரும்புவது?

இளைஞர்கள் வாழ்வில் பொருளாதாரத்தை ஏற்படுத்தும் நோக்கத்தோடு கல்வியைக் கற்பது மட்டுமின்றி நல்ல விழுமியங்களைத் தருகின்ற படிப்பாகவும் கல்வியை நேசிக்க வேண்டும். எல்லா வெற்றிக்கும் பின்னால் திறமையான திட்டமிடல் இருக்கிறது என்பதை உணர்ந்து திட்டமிட்டுச் செயலாற்ற வேண்டும். திட்டமிடுதலில் வெறும் மனதால் மட்டும் திட்டமிடாமல், நெருங்கியவர்களின் ஆலோசனைப் படியும், வரிசைப்படுத்தியும் திட்டமிட்டு செயலாற்ற வேண்டும். சரியான தகவல், சரியான நேரத்தில் கிடைத்துவிட்டால் வாழ்வில் தோல்விக்கு இடமில்லை என்பதை புரிந்துகொண்டு வெற்றி பெறுங்கள்.
இந்தியாவின் எதிர்காலம் இளைய சமுதாயம் தான் என்பது இப்போது யாவரும் உணர்ந்து கொண்ட உண்மையின் வரிகள் என்பதை நினைவில் கொண்டு இளைய சமுதாயம் நடைபோட வேண்டும்.

தங்கள் முன்னேற்றத்தில் எத்தனையோ நபர்களின் பங்களிப்பு இருக்கும். அவர்களில் மறக்கமுடியாத நபர்கள்?

எனது முன்னேற்றத்தில் எனக்கு குரு என்று தோன்றுவது திருமதி. இராஜம்மாள் தேவதாஸ் அவர்கள் தான். எந்த ஒரு வேலையிலும் தன்னிறைவு பெற்றவராய் தொடர்ந்து முயலவேண்டும் என்று பயிற்றுவித்தவர் அவர்.
மற்றொருவர் தெக்லய் ஜெர்மனி நாட்டைச் சேர்ந்தவர்.
இவர்களைக் காட்டிலும் எல்லா விதத்திலும் உண்மையாகவும், நேர்மையாகவும் இருக்கக் கற்றுத்தந்த பெற்ற தாயும் தந்தையும்.

தற்போதைய காலகட்டத்தில் கணினி அறிவியல் தொழில்நுட்பத்திலும், தகவல் தொழில்நுட்பத்திலும் அதிக அளவில் மாணவ, மாணவிகள் சேருவதைப் பற்றி?

குறைந்த காலகட்டத்தில் நிறைய பணம் பெற முடியும் என்பதால் பெரும்பாலும் மாணவர்களும், பெற்றோர்களும் அத்தகைய கல்வியைத் தேர்வு செய்கிறார்கள்.
பின்னர்தான், அவர்களின் சூழ்நிலைக்கும் அத்தகைய கல்வி மற்றும் பணிச்சூழல் ஒத்துழைக்காததால் வேறு துறைகளுக்கு சென்று பணியாற்றுகின்றனர். இது உலகெங்கும் பரவலாக நடைபெற்றுக்கொண்டு தான் இருக்கிறது. நாமும் அதை ஏற்றுக்கொண்டுதான் ஆக வேண்டும். ஆனாலும் உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து கல்விக்குத் தற்போது தேவை அதிகமாக இருப்பதால் இந்தக் கல்வியைத் தேர்வு செய்பவர்களின் எண்ணிக்கை கணிசமாக உயர்ந்து வருகிறது.

P.S.G கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியில் முதல் பெண் முதல்வராக தேர்வு பெற்றது குறித்து?

நான் உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து துறைத்தலைவராக (HOD, Food and Nutrition) பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த 15 ஆண்டுகளில் ISO தரச்சான்று பெற்றது, பல்கலைக்கழகத்திற்கு மானியக்குழு வழங்கும் தரச்சான்றான ‘நாக்’ பெற்றது என்று என் பணிகள் செவ்வனே சென்று கொண்டிருந்த காலகட்டத்தில் முதல்வர் பணிக்கான விண்ணப்பம் வரவேற்கப்பட்டது. எங்கள் கல்லூரியில் இருந்த 25க்கும் மேற்பட்டவர்கள் 15 ஆண்டு பணியும், முனைவர் பட்டமும் பெற்றிருந்ததால் அனைவரும் விண்ணப்பித்தார்கள். எனக்கு விருப்பம் இல்லாததால் விண்ணப்பிக்கவில்லை. அப்போதைய முதல்வர்தான் என்னை விண்ணப்பிக்குமாறு கூறியதுடன், நிர்வாகம் இங்கு இருப்பவர்களில் யாரும் முதல்வராகக் கூடிய தகுதி பெற்றிருக்கவில்லை என்று எண்ணுவதாகவும், அவர்களின் எண்ணம் சரியானது இல்லை என்று நிரூபிக்கும் பொருட்டு என்னை விண்ணப்பிக்க வேண்டும் என்றும் கேட்டுக் கொண்டனர்.
தவிர எனது கணவரும், எனது தந்தையும் முதல்வராவதற்கு அனைத்து தகுதியும் எனக்கு இருப்பதால் விண்ணப்பிக்குமாறு வலியுறுத்தியதால், விண்ணப்பிக்க இறுதி நாளுக்கு ஒருநாள் முன்னர்தான் விண்ணப்பித்தேன்.
இரண்டடுக்குத் தேர்வின் மூலம் முதல்வரைத் தேர்ந்தெடுக்கும் முறையைப் புதிதாக அறிமுகப்படுத்தியிருந்தனர். கடுமையான எழுத்துத்தேர்வுக்குப் பின்னர், நேர்முகத் தேர்வு ஒவ்வொருவருக்கும் 30 நிமிடங்கள் நடந்தது. அந்த நேர்முகத்தேர்வில் என்னுடைய நிர்வாகத்திறமை, அனுபவம் முதலியவற்றைக் கொண்டு சிறப்பாக எதிர்கொண்டேன். இறுதியாக மார்ச் 8, 2004ல் உலக மகளிர் தினத்தில் பூ.ச.கோ. கலை அறிவியல் கல்லூரியில் வரலாற்றில் முதல் பெண் முதல்வராகத் தேர்வு செய்யப்பட்டேன். ஜூன் 2004ல் பணியேற்றுக் கொண்டேன்.

P.S.G கல்லூரியின் முதல் பெண் முதல்வர் பொறுப்பில் நீங்கள் அமர்ந்த போது உங்கள் அணுகுமுறை எப்படிப்பட்டதாக இருந்தது?

ஒரு தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றவர் தனக்குக் கீழே இருப்பவரின் திறமையை அறிந்துகொண்டு அவர்களை மேலும் மேலும் வலிமைப் படுத்தினாலே போதும். பணிச்சுமை இன்றி பொறுப்புகளை நிறைவேற்றிவிடலாம் என்பதை உணர்ந்து வேலை பகிர்ப்பு முறையைக் கடைபிடித்தேன். நானே தான் எல்லா பணியையும் செய்வேன் என்று இல்லாமல் யார் யாருக்கு என்னென்ன திறமை இருக்கிறது என்று இனம்கண்டு அவர்களிடம் ஒப்படைத்து வெற்றி பெற்றேன். பொதுவாக ஒரு தலைவன் என்பவன் தனக்குத் தொண்டனாக இருப்பவரின் திறமைகளை இனம் கண்டு அவற்றை அவர்களின் வழியில் மேம்படுத்தினாலே முழு வெற்றி பெற்றுவிடலாம் என்பது என்னுடைய திண்மையான முடிவாக இருந்தது.

அவினாசிலிங்கம் மகளிருக்கான மனையியல் மற்றும் உயர்கல்வி நிறுவனத்தின் துணைவேந்தராகத் தங்களுக்குக் கிடைத்திருக்கும் பொறுப்பை இப்போது எப்படி உணர்கிறீர்கள்?

இங்கேயே படித்தேன். அம்மாவிடம் நிறைய வாழ்க்கைப் பாடங்களைக் கற்றேன். அவர்கள் வழிகாட்டுதலில் உயர்ந்த பல்கலைக்கழகத்தில் துணைவேந்தராக இருந்து பணியாற்றுவது மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது.
என்னுடைய ஆழ்மனதில் பதிந்துள்ள திட்டங்களையும், இலட்சியங்களையும், குறிக்கோள்களையும் நிறைவேற்றுவதற்கான செயல்பாடுகளை மேற்கொள்வதற்கு முழுச்சுதந்திரமும் இப்பல்கலைக்கழகத்தின் நிர்வாகம் கொடுத்திருப்பது மட்டுமின்றி வளரும் தலைமுறைக்கான வளரும் தொழில்நுட்பங்களை உடனுக்குடன் பயன்படுத்திக் கொள்வதற்கான சூழ்நிலையையும் உருவாக்கித் தந்துள்ளனர். இதற்காக இந்த நிர்வாகத்திற்கு என் இதயப்பூர்வமான நன்றியை உரித்தாக்குகிறேன்.

உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து துறையில் தங்களின் எதிர்காலத்திட்டம்?

இன்றைய காலகட்டத்தில் இருந்து பார்க்கும்போது 1980ல் இந்தியா கொண்டு வந்த உணவுக் கொள்கையையும், பின்னர் கொண்டுவந்த உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து கொள்கையையும் (Nutrition Policy) சார்ந்தே இருக்கிறது.
இந்தத்துறையில் இருந்துகொண்டு திட்டக்குழுவுக்கு எத்தகைய அதிகப்படியான பங்களிப்பைக் கொடுக்க முடியுமோ, அதைத் தந்தும் NGO-க்களுடன் இணைந்து செயல் படக்கூடிய அளவில் ஒரு திட்டமும், அறிவியல் தொழில்நுட்பத்துடன் ஒருங்கிணைந்து ஆராய்ச்சி மேற்கொள்ள வழிவகை செய்வதுமாக என் எதிர்காலத்திட்டம் இருக்கிறது. வெகுநாட்களாகவே ஆழ்மனதில் மூழ்கிக் கிடக்கின்ற என் கனவுகளை நிறைவேற்றுவேன்.

துணைவேந்தராய் தங்களின் எதிர்காலத்திட்டம்?

இன்றைய காலகட்டத்தில் மக்களுக்கு அதிக அளவில் போய்ச் சேருகின்ற திட்டங்களில் (Projects) முன்னோடியாக இருக்கவும், பல்கலைக்கழகத்தைத் தலைசிறந்த பல்கலைக்கழமாக மாற்றுவதும், மகளிர் மேம்பாட்டை உறுதிப்படுத்துவதாகவும், வளரும் நாடுகளில் முதன்மையானதாக இருக்கும் தகவல் தொழில்நுட்பத்துடன் ஒருங்கிணைந்து செயல்பட்டு வளரும் நாடுகளின் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவதையும் எனது எதிர்காலத்திட்டமாகக் கொண்டுள்ளேன்.

இந்த நேரத்தில் நீங்கள் நினைவுகூற விரும்புவது?

எனது பணிச்சுமையின் காரணமாக எத்தனையோ வேலைப்பளுவை சந்தித்தாலும் எனக்கு மிகப்பெரிய அளவில் ஊக்கத்தைக் கொடுத்த எனது கணவர் திரு. இராமச்சந்திரன் அவர்களுக்கு நன்றியை உரித்தாக்குகிறேன். மேலும், கலிபோர்னியாவில் சான் டிகோ ஸ்டேட் யுனிவர்சிடி (San Diego State University)யில் எம்.பி.ஏ. படிக்கும் எனது மகனுக்கு என் நன்றியை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

தன்னம்பிக்கை’ குறித்து உங்கள் கருத்து?